Γράφει ο Γιώργος Ζαμπουλάκης 
Ιλειάνα Δημάδη -
Ας αφήσουμε, όμως, τον δημιουργό της, τον σκηνοθέτη Γιώργος Ζαμπουλάκη να μας αφηγηθεί το «βιογραφικό» της:
Στις εκβολές του ποταμού Έβρου, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, έλαβε χώρα η action-performance «Tea Time Europe» από το Ερευνητικό Θέατρο Θράκης στις 29 Ιουλίου 2014. Θέμα της είναι οι άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να έρθουν στην «πολιτισμένη Ευρώπη. Ως γνωστό, ο ποταμός Έβρος είναι μία από τις κύριες πύλες εισόδου ανθρώπων που ζητούν άσυλο στην Ευρώπη. Καθημερινά εκατοντάδες απεγνωσμένοι άνθρωποι συλλαμβάνονται , φυλακίζονται, απελαύνονται ή χάνουν τη ζωή τους, στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από την τρέλα της πείνας, της φτώχειας, της ανελευθερίας, της βίας και του πολέμου.
Ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις πληροφορίες όπως…… 700 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους ανοιχτά της Λαμπεντούζα μεταξύ των οποίων και 70 παιδιά , ή περισυλλέγησαν 12 πτώματα ανοιχτά της Κω μεταξύ των οποίων 3 παιδιά ….. και ο τρόπος με τον οποίο δίνεται η πληροφορία ανάμεσα σε άλλες πληροφορίες, αφαιρεί τη πραγματική συναισθησία της είδησης μετατρέποντας τον πολίτη σε παθητικό δέκτη.
Στις εκβολές του ποταμού Έβρου, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, έλαβε χώρα η action-performance «Tea Time Europe» από το Ερευνητικό Θέατρο Θράκης στις 29 Ιουλίου 2014. Θέμα της είναι οι άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να έρθουν στην «πολιτισμένη Ευρώπη. Ως γνωστό, ο ποταμός Έβρος είναι μία από τις κύριες πύλες εισόδου ανθρώπων που ζητούν άσυλο στην Ευρώπη. Καθημερινά εκατοντάδες απεγνωσμένοι άνθρωποι συλλαμβάνονται , φυλακίζονται, απελαύνονται ή χάνουν τη ζωή τους, στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από την τρέλα της πείνας, της φτώχειας, της ανελευθερίας, της βίας και του πολέμου.
Ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις πληροφορίες όπως…… 700 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους ανοιχτά της Λαμπεντούζα μεταξύ των οποίων και 70 παιδιά , ή περισυλλέγησαν 12 πτώματα ανοιχτά της Κω μεταξύ των οποίων 3 παιδιά ….. και ο τρόπος με τον οποίο δίνεται η πληροφορία ανάμεσα σε άλλες πληροφορίες, αφαιρεί τη πραγματική συναισθησία της είδησης μετατρέποντας τον πολίτη σε παθητικό δέκτη.
Το Ερευνητικό Θέατρο Θράκης άνοιξε με αυτήν την παράσταση ένα διάλογο με την τοπική κοινωνία, θέλοντας να θυμίσει ότι η αποδοχή του ξένου είναι μέρος του πολιτισμού μας. Το έργο δημιουργήθηκε σε συνεργασία με τους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης και συγκέντρωσε εθελοντικά όλους τους δημιουργικούς πολίτες της πόλης. Ηθοποιούς, μουσικούς , φωτογράφους , ζωγράφους, ποιητές κ.λ.π. που όλοι μαζί θέλησαν να πάρουν θέση μέσω της Τέχνης σ ένα θέμα που αφορά τον ανθρωπισμό όλων μας.
Σε ένα φαινομενικά ήρεμο τοπίο μέσα στο νερό ,-εκεί που δεν μπορείς να διακρίνεις τα σύνορα -,τη συμβολική ώρα της Δύσης του ήλιου μια παράδοξη εικόνα σε αντιστοιχία με την παραδοξότητα των καιρών, που συνδυάζει το ritual του τσαγιού των βορείων ευρωπαϊκών χωρών –ώρα που όλοι έχουν επιστρέψει από τις δουλειές τους και απολαμβάνουν το τσάι τους ακούγοντας τις ειδήσεις της ημέρας- με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο κυκλικής δημιουργίας ρυθμών, μουσικής και αφήγησης ,καλωσορίσματος ή αποχαιρετισμού.
Μια ομάδα ανθρώπων σε κύκλο, όπως τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα στην ρευστότητα του νερού πίνει τσάι και δημιουργεί μουσική χρησιμοποιώντας ως μουσικά όργανα τα φλιτζάνια. Ξεκινά με την παραγωγή αυτοσχεδιαστικών μοτίβων ,που εξελίσσονται σε γνωστά παραδοσιακά μουσικά μοτίβα και με συνδετικό κρίκο το μοτίβο της ανθρώπινης καρδιάς σιγά- σιγά μεταμορφώνονται σε κλασσική μουσική με αποκορύφωμα το αναγνωρίσιμο μοτίβο του Ravel -αναφορά στην Ευρωπαϊκή κουλτούρα που γέννησε έργα που τιμούν την ανθρώπινη φύση.
Το έργο τελειώνει με το σύμβολο της γυναίκας- μάνας που αγωνιά για το παιδί της τραγουδώντας το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι για τον ξενιτεμένο Τζιβαέρι , -, ανάμεσα σε μια υπερρεαλιστική θάλασσα λογισμών και αγωνίας, γεμάτη από πτώματα ανδρών γυναικών και παιδιών - αναφορά και τιμή σ όλους εκείνους τους ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να ακολουθήσουν το όνειρο τους για μια καλύτερη ζωή στην «πολιτισμένη» Ευρώπη.
Περισσότερες πληροφορίες για την Prague Quadrennial και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν ως "Ελληνική συμμετοχή" στο http://www.pq.cz/en/
Το έργο τελειώνει με το σύμβολο της γυναίκας- μάνας που αγωνιά για το παιδί της τραγουδώντας το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι για τον ξενιτεμένο Τζιβαέρι , -, ανάμεσα σε μια υπερρεαλιστική θάλασσα λογισμών και αγωνίας, γεμάτη από πτώματα ανδρών γυναικών και παιδιών - αναφορά και τιμή σ όλους εκείνους τους ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να ακολουθήσουν το όνειρο τους για μια καλύτερη ζωή στην «πολιτισμένη» Ευρώπη.
Περισσότερες πληροφορίες για την Prague Quadrennial και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν ως "Ελληνική συμμετοχή" στο http://www.pq.cz/en/
πηγή: http://www.athinorama.gr/theatre/article/giorgos_zampoulakis-2507332.html
