European Epics : My Samos: Ένα blog για τη Σάμο: Ο Δημήτρης Σεβαστά...

European Epics : My Samos: Ένα blog για τη Σάμο: Ο Δημήτρης Σεβαστά...: My Samos: Ένα blog για τη Σάμο: Ο Δημήτρης Σεβαστάκης υπέρ της Σάμου ως Πολιτιστικ... : Τη στήριξή του στην υποψηφιότητα της Σάμου ως Πολιτ...

Benjamin Clementine – Adios (2014)

Benjamin Clementine - Condolence

Κατερίνα Γρέγου: Τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν εκτός αγοράς

Η ανεξάρτητη επιμελήτρια, με έδρα τις Βρυξέλλες, υπεύθυνη για ορισμένα από τα πιο ενδιαφέροντα εικαστικά γεγονότα στην Ευρώπη, μιλάει για την κεντρική έκθεση της 5ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και πως ανιχνεύει την ψυχολογία της κρίσης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  11/01/2015 05:45

Θα μπορούσε να είναι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο για τη σύγχρονη τέχνη στην Ελλάδα, αλλά την αξία της εκμεταλλεύεται το εξωτερικό. Από τότε που εγκαταστάθηκε στις Βρυξέλλες, το 2006, η ανεξάρτητη επιμελήτρια Κατερίνα Γρέγου, ένας ελεύθερος σκοπευτής που στήνει ορισμένες από τις πιο ενδιαφέρουσες εκθέσεις σύγχρονης τέχνης στην Ευρώπη, το ήδη σημαντικό και πολλά υποσχόμενο βιογραφικό της γέμισε ξενικά ονόματα ινστιτούτων, Μπιενάλε, ακαδημιών καλών τεχνών. Ωστόσο κανένας φορέας, πόσω μάλλον κρατικός, δεν αναζήτησε αυτή την τόσο ικανή πάλαι ποτέ  ιδρυτική διευθύντρια και επιμελήτρια του ΔΕΣΤΕ (1997-2002) για να φέρει τα φώτα της ξανά, έστω για λίγο, στην Ελλάδα. Μόνο η πρόεδρος του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Κατερίνα Κοσκινά την κάλεσε να επιμεληθεί την κεντρική έκθεση της 5ης Μπιενάλε Θεσσαλονίκης. Εκείνη με τη σειρά της επέλεξε ως τίτλο έναν πολύ εύστοχο αφορισμό του Αντόνιο Γκράμσι από τα «Τετράδια της Φυλακής» τα οποία γράφτηκαν μεταξύ 1929 και 1935.

«Από την απαισιοδοξία της νόησης στην αισιοδοξία της πράξης». Γιατί εστιάσατε σε αυτόν τον αφορισμό;

«Γιατί ο ορισμός της κρίσης ως μιας ιστορικής στιγμής όπου το παλιό έχει πεθάνει αλλά το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμη, προσωρινά ελπίζω, είναι πολύ εύστοχος. Δεν μου αρέσει να κάνω εκθέσεις που έχουν ένα συγκεκριμένο "θέμα". Η κρίση είναι μια αφορμή για να μπούμε σε σκέψεις και να απαντήσουμε ερωτήματα για το πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή και πώς μπορούμε να πορευτούμε. Η έκθεση προσπαθεί να ανιχνεύσει την ψυχολογία μιας συγκεκριμένης στιγμής».

Ολα τα πρότζεκτ που κάνετε είναι αλληλένδετα και η τέχνη που περιλαμβάνεται σε αυτά έχει πολιτικές αποχρώσεις.

«Ναι, αλλά ας μην την αποκαλέσουμε πολιτική τέχνη, γιατί αυτός ο ορισμός αποπνέει την αίσθηση προπαγάνδας και διδακτισμού. Θα έλεγα ότι είναι τέχνη που έχει μια κοινωνικοπολιτική ενασχόληση. Μου αρέσει όμως να ξεφεύγει από την καταγραφή της πραγματικότητας που γνωρίζουμε καλά μέσα από τα μίντια. Να υπάρχει περιθώριο μέσα της για τη "ριζοσπαστική φαντασία" όπως την περιέγραφε στο βιβλίο του "The Imaginary Institution of Society" ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Μια φαντασία που μιλάει για τον κόσμο όχι όπως είναι αλλά όπως θα μπορούσε να είναι. Αν προσφέρουν κάτι η τέχνη και ο πολιτισμός είναι ακριβώς αυτό: μια φαντασία που μας ξεπερνάει και μας πηγαίνει πέρα από το τετριμμένο. Μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στο τέλμα που ζούμε τώρα και στην πιθανότητα για κάτι άλλο».

Πρόσφατα αναλάβατε καλλιτεχνική διευθύντρια της φουάρ Art Brussels. Πώς είναι η πρώτη σας εμπειρία στον εμπορικό χώρο της τέχνης;

«Επιβεβαιώθηκε κάτι που υποψιαζόμουν: ότι ο χώρος της αγοράς της τέχνης και οι καλλιτέχνες που παίζουν μέσα σε αυτόν είναι τελείως διαφορετικοί από τον χώρο των μουσείων, των Kunsthalle, των Μπιενάλε. Στην ερχόμενη Μπιενάλε της Βενετίας θα παρουσιάσω έναν βέλγο καλλιτέχνη, τον Vincent Meessen, που δεν έχει κάνει ποτέ έκθεση σε εμπορικό χώρο αλλά έχει εξαιρετική πορεία στον χώρο των ιδρυμάτων. Πολλοί συλλέκτες μού είπαν: Δεν τον ξέρουμε! Εκεί καταλαβαίνει κανείς την επιρροή που ασκεί το εμπόριο της τέχνης και πώς επισκιάζει εν μέρει την καλλιτεχνική παραγωγή που ανθεί εκτός συστήματος. To γεγονός ότι ένας καλλιτέχνης λειτουργεί εκτός του συστήματος του εμπορίου δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει! Για μένα τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα γίνονται σε μεγάλο βαθμό εκτός αγοράς, χωρίς αυτό να μειώνει καλλιτέχνες που είναι μέσα σε ένα εμπορικό σύστημα. Οι φουάρ και οι γκαλερί έχουν πολύ σημαντικό ρόλο στην προώθηση και προβολή της τέχνης και στην οικονομία της τέχνης που βοηθάει τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Υπάρχει όμως χάσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι στις Μπιενάλε δεν βλέπουμε σχεδόν καθόλου ζωγραφική και στις φουάρ το 80% των έργων είναι ζωγραφική».

Οπότε οι Μπιενάλε γίνονται μια πλατφόρμα για τους καλλιτέχνες που δεν είναι στο σύστημα;

«Θεωρώ ότι διοργανώσεις όπως οι Μπιενάλε μπορούν να λειτουργήσουν ως μια σημαντική εναλλακτική φωνή. Επειδή η αγορά γενικά φοβάται το κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο, είναι οι χώροι που ουσιαστικά δίνουν ένα βήμα σε καλλιτέχνες οι οποίοι δεν ασχολούνται μόνο με θέματα φόρμας σαν αυτά που ελκύουν τους συλλέκτες. Δηλαδή, έναν πίνακα ή ένα γλυπτό για να το βάλουν στο σπίτι τους».

Οταν ήσασταν επιμελήτρια του δανέζικου περιπτέρου στην 54η Μπιενάλε Βενετίας, παρουσιάσατε 18 καλλιτέχνες, μεταξύ τους και οι Μιχαήλ Καρίκης και Στέλιος Φαϊτάκης, από τους οποίους μόνο δύο ήταν Δανέζοι. H κοινή πρακτική είναι ότι κάθε κράτος αντιπροσωπεύεται από έναν καλλιτέχνη του.

«Το βρίσκω λίγο ξεπερασμένο γιατί ζούμε σε μια εποχή όπου καλλιτέχνες είναι ενεργοί σε χώρες που δεν είναι οι δικές τους. Το να πας σε μια διοργάνωση επειδή απλώς κατέχεις ένα διαβατήριο μου φαίνεται σαν κριτήριο-κατάλοιπο του 19ου αιώνα και της έννοιας του εθνικού κράτους.  Σε μια Μπιενάλε όπως η Βενετία δεν προβάλλονται πρόσωπα ή ταυτότητες  αλλά ιδέες».

Η έκθεση στο Bozar των Βρυξελλών «No Country for Young Men: Contemporary Greek Art in Times of Crisis» είχε 30.000 επισκέπτες και συμπεριλήφθηκε στο γερμανικό περιοδικό «Monopol» ως μία από τις καλύτερες για το 2014». Από την Ελλάδα είχατε κάποια υποστήριξη όταν τη διοργανώνατε;

«Το γραφείο της ελληνικής αντιπροσωπείας της EE στις Βρυξέλλες προσπάθησε να μποϊκοτάρει την έκθεση, υποθέτω γιατί δεν τους συνέφερε το θέμα, η κρίση. Οταν  προσπάθησα να κλείσω ραντεβού με τον τότε υπουργό Πολιτισμού Πάνο Παναγιωτόπουλο, δεν τα κατάφερα. Είμαι μια Ελληνίδα που έχει κάνει μια πορεία στο εξωτερικό, έχω κάνει συνολικά επτά Μπιενάλε και δεν εστάθη ποτέ δυνατόν να δω τον υπουργό για μια έκθεση 33 ελλήνων καλλιτεχνών στο Palais des Beaux Arts στις Βρυξέλλες, στην καρδιά της Ευρώπης».

Πάντως η αίσθηση ανθρώπων «του χώρου» είναι ότι εξαρχής είχατε φύγει απογοητευμένη από την Ελλάδα.

«Δεν μπορώ να πω ότι βοηθήθηκα και ιδιαιτέρως.  Η μόνη επαγγελματική ευκαιρία που μου δόθηκε ήταν από τον Δάκη Ιωάννου. Οταν έφυγα από το ΔΕΣΤΕ το 2002 συνέχισα να δουλεύω, όλες όμως οι προσκλήσεις που έρχονταν ήταν από το εξωτερικό. Κάποια στιγμή έκανα τη φορολογική μου δήλωση και συνειδητοποίησα ότι δεν είχα βγάλει ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα. Μόνο στην ARCO 2004 της Μαδρίτης είχα διοριστεί εθνική επίτροπος μαζί με τη Σάνια Παππά. Δεν αισθάνθηκα ότι με ήθελε ο τόπος μου ούτε ότι υπήρχαν ευκαιρίες. Δεν έφυγα με θυμό, μπορεί να υπήρχε απογοήτευση, την οποία όμως έχω ξεχάσει τώρα».

Θέλω ο θεατής όχι μόνο να δειαλλά και να αισθανθεί κάτι

Το κοινό το έχετε κατά νου όταν σχεδιάζετε μια έκθεση;

«Πολλοί επιμελητές κάνουν εκθέσεις για να εντυπωσιάσουν τους συναδέλφους τους. Εγώ όταν κάνω μια έκθεση προσπαθώ να μπω στη θέση του θεατή. Θέλω όχι μόνο να δει αλλά και να αισθανθεί κάτι. Το έχουμε ξεχάσει αυτό. Περνάνε όλα από το μυαλό αλλά όχι από τις αισθήσεις. Θα ήθελα ενδεχομένως να γελάσει, το χιούμορ είναι πολύ σημαντικό και δυστυχώς είναι σπάνιο στην τέχνη, γιατί οι καλλιτέχνες φοβούνται ότι αν το διαχειριστούν θα παραγάγουν κάτι επιφανειακό. Επιπλέον θέλω ο επισκέπτης να προβληματιστεί, να αισθανθεί άβολα. Αλλά πρώτα απ' όλα πρέπει κάτι να δει».

πότε & πού:

Η 5η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης θα διεξαχθεί από τις 28 Μαΐου ως τις 30 Σεπτεμβρίου 2015.

ΟΗΕ:Ακυρα τα μνημόνια αν υπογράφηκαν υπό οικονομική απειλή! - Λόγιος Ερμής | Η γνώση ξεκινάει με την αναζήτηση...

ΟΗΕ:Ακυρα τα μνημόνια αν υπογράφηκαν υπό οικονομική απειλή! - Λόγιος Ερμής | Η γνώση ξεκινάει με την αναζήτηση...

Happy meals

On the Euro Summit’s Statement on Greece: First thoughts

Posted on July 14, 2015 by yanisv

In the next hours and days, I shall be sitting in Parliament to assess the legislation that is part of the recent Euro Summit agreement on Greece. I am also looking forward to hearing in person from my comrades, Alexis Tsipras and Euclid Tsakalotos, who have been through so much over the past few days. Till then, I shall reserve judgment regarding the legislation before us. Meanwhile, here are some first, impressionistic thoughts stirred up by the Euro Summit’s Statement.

• A New Versailles Treaty is haunting Europe – I used that expression back in the Spring of 2010 to describe the first Greek ‘bailout’ that was being prepared at that time. If that allegory was pertinent then it is, sadly, all too germane now.
• Never before has the European Union made a decision that undermines so fundamentally the project of European Integration. Europe’s leaders, in treating Alexis Tsipras and our government the way they did, dealt a decisive blow against the European project.
• The project of European integration has, indeed, been fatally wounded over the past few days. And as Paul Krugman rightly says, whatever you think of Syriza, or Greece, it wasn’t the Greeks or Syriza who killed off the dream of a democratic, united Europe.
• Back in 1971 Nick Kaldor, the noted Cambridge economist, had warned that forging monetary union before a political union was possible would lead not only to a failed monetary union but also to the deconstruction of the European political project. Later on, in 1999, German-British sociologist Ralf Dahrendorf also warned that economic and monetary union would split rather than unite Europe. All these years I hoped that they were wrong. Now, the powers that be in Brussels, in Berlin and in Frankfurt have conspired to prove them right.
• The Euro Summit statement of yesterday morning reads like a document committing to paper Greece’s Terms of Surrender. It is meant as a statement confirming that Greece acquiesces to becoming a vassal of the Eurogroup.
• The Euro Summit statement of yesterday morning has nothing to do with economics, nor with any concern for the type of reform agenda capable of lifting Greece out of its mire. It is purely and simply a manifestation of the politics of humiliation in action. Even if one loathes our government one must see that the Eurogroup’s list of demands represents a major departure from decency and reason.
• The Euro Summit statement of yesterday morning signalled a complete annulment of national sovereignty, without putting in its place a supra-national, pan-European, sovereign body politic. Europeans, even those who give not a damn for Greece, ought to beware.
• Much energy is expended by the media on whether the Terms of Surrender will pass through Greek Parliament, and in particular on whether MPs like myself will toe the line and vote in favour of the relevant legislation. I do not think this is the most interesting of questions. The crucial question is: Does the Greek economy stand any chance of recovery under these terms? This is the question that will preoccupy me during the Parliamentary sessions that follow in the next hours and days. The greatest worry is that even a complete surrender on our part would lead to a deepening of the never-ending crisis.
• The recent Euro Summit is indeed nothing short of the culmination of a coup. In 1967 it was the tanks that foreign powers used to end Greek democracy. In my interview with Philip Adams, on ABC Radio National’s LNL, I claimed that in 2015 another coup was staged by foreign powers using, instead of tanks, Greece’s banks. Perhaps the main economic difference is that, whereas in 1967 Greece’s public property was not targeted, in 2015 the powers behind the coup demanded the handing over of all remaining public assets, so that they would be put into the servicing of our un-payble, unsustainable debt.

[Watch this space for detailed comments on the economics of the proposed legislation…]

Ένας Αλγερινός στη Θεσσαλονίκη Πηγή: www.lifo.gr

Chopin - Complete Nocturnes (Brigitte Engerer)

Πρόστιμο σε 22 υπαίθριους ζωγράφους

Πρόστιμο περί τα 1300 ευρώ καλούνται να πληρώσουν καθένας από τους 22 υπαίθριους ζωγράφους, το οποίο τους επιβλήθηκε σε χρονική περίοδο όπου δεν λειτουργούσαν τα πόστα τους!

Οι ζωγράφοι οι οποίοι ήδη έχουν ξεκινήσει διαδικασίες και επαφές για να αποδείξουν τα … αυτονόητα (!) ετοιμάζονται να προσφύγουν ακόμη και στη δικαιοσύνη διά του δικηγόρου τους κ. Νικήτα Μπόλκα!
Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για τους ζωγράφους που εδώ και περίπου 30 χρόνια δραστηριοποιούνται επαγγελματικά την θερινή περίοδο σε 4 πόστα του δήμου: στα Πλατανάκια, στο Μανδράκι, στην πλατεία Μουσείου και στην πλατεία Εβραίων Μαρτύρων.

Το 2011 η δημοτική αστυνομία καταλόγισε πρόστιμο στους ζωγράφους το οποίο με τις προσαυξήσεις έχει ανέλθει σήμερα στο ποσό περίπου των 1300 ευρώ, χρήματα τα οποία σε καμία περίπτωση δεν δύναται να καταβάλλουν οι ζωγράφοι, οι οποίοι παράλληλα καταγγέλλουν πως δεν τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες, αφού τα πρόστιμα «κόπηκαν» με διαφορά ενός λεπτού το ένα από το άλλο (και για τα 22 συνολικά), ενώ παράλληλα υπάρχουν και οι υπογραφές τους, τις οποίες ουδέποτε έβαλαν!

Μάλιστα σύμφωνα με τις ίδιες καταγγελίες, στην πλειοψηφία τους οι ζωγράφοι την περίοδο εκείνη είτε βρίσκονταν εκτός Ρόδου, είτε εργάζονταν σε άλλες δουλειές, σε καμία πάντως περίπτωση δεν ήταν στα πόστα τους ώστε να υπογράψουν και να παραλάβουν το πρόστιμο που τους είχε βεβαιωθεί.

Για αυτό άλλωστε το λόγο και οι ίδιοι τονίζουν πως δεν υπήρξε από πλευράς τους καμία προσφυγή αφού ούτε γνώριζαν για το πρόστιμο,  ούτε ουδείς τους ενημέρωσε με αποτέλεσμα να χάσουν όλες τις προθεσμίες!
Για το θέμα αυτό οι ζωγράφοι έχουν ήδη συναντηθεί με τον δήμαρχο Ρόδου Φώτη Χατζηδιάκο προκειμένου να του ζητήσουν την βοήθειά του για την επίλυση του ζητήματος που έχει προκύψει, ενώ το επόμενο διάστημα αναμένεται να προσφύγουν και στην δικαιοσύνη, στρεφόμενοι κατά παντός υπευθύνου φορέα ή υπαλλήλου ο οποίος εν αγνοία τους έκοψε τα πρόστιμα και παράλληλα χρησιμοποίησε και τις υπογραφές τους!
Αξίζει να σημειωθεί πως ειδικά οι υπαίθριοι ζωγράφοι είναι οι μόνοι που καταβάλλουν «ενοίκιο» στο δήμο για τα «πόστα» τους για όλο το χρόνο, την ώρα που οι λοιποί μικροπωλητές πληρώνουν μόνο για τέσσερις μήνες, για αυτό και αρνούνται να καταβάλλουν έστω και ένα ευρώ για το συγκεκριμένο πρόστιμο, το οποίο μάλιστα φέρεται να βεβαιώθηκε σε περίοδο που εκείνοι δεν δούλευαν.
 

Πηγή : Πρόστιμο σε 22 υπαίθριους ζωγράφους | Η ΡΟΔΙΑΚΗ http://www.rodiaki.gr/article/313336/prostimo-se-22-ypaithrioys-zwgrafoys#ixzz3di8YB2bo 
Follow us: @irodiaki on Twitter | efimeridarodiaki on Facebook

Αλλο η υπεράσπιση της τέχνης, άλλο ο κρατικοδίαιτος πολιτισμός

Ο αν. υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης βρέθηκε από την πρώτη γραμμή της δημοσιογραφίας στην πρώτη γραμμή της πολιτικής | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

20.06.2015, 20:12 | Ετικέτες:  Νίκος Ξυδάκης, Δημοσιογραφία, πολιτική, μουσεία, Ακρόπολη,αρχαιολογία

πηγή:  http://www.efsyn.gr/arthro/allo-yperaspisi-tis-tehnis-allo-kratikodiaitos-politismos

Petrounias Outstanding in Rings Qualifying | Artistic Gymnastics | Baku ...

We live in Europe

Ταξική ανάλυση

Άρχισαν οι αναλύσεις για '' την ενότητα της αστικής αντιπολίτευσης'', με αφορμή τη χτεσινή συγκέντρωση του Μένουμε Ευρώπη. Δηλαδή, για να καταλάβω, έχουμε κυβέρνηση αντιαστική και προλεταριακή; Και η πρόταση των 47 σελίδων είναι λαϊκή-προοδευτική ενώ η όποια παραλλαγή της θα αποτελέσει ενδεχομένως τη βάση της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και εταίρων, θα εκφράζει τον αριστοκρατικό και αντιδραστικό αστισμό; 

Και γιατί να μην θεωρηθεί χειρότερη εκδοχή ταξικής ιδιοτέλειας το ιδεολογικό-συμφεροντικό σύμπλεγμα της δραχμής και η κερδοσκοπία επί ερειπίων; Γιατί να μην είναι αριστοκρατισμός απύθμενης ελαφρότητας τα ποικίλα συνταγολόγια ρήξης και η φαντασίωση καθηγητών για δελτία και άλλες σκηνές από την αγαπημένη τους [λογοτεχνικά και ιδεολογικά] δεκαετία του 40

Νικόλα Σεβαστάκη 19.06.15 Facebook 

Samos, vulgar deputy mayor of Pythagorean thinks he is artist

 the deputy mayor of Pythagorean Mr.  Valkamlis  voluntarily and arbitrary  (listen) !!! ….. He pierced  the statue of Pythagoras and passed  a type of washing rod cord and lightened the statue for good

This is a  serious offence 

Insulting,  and  humiliating the statue that landmarks Pythagoras,  artists, and public art committees    

No one mentions the Ikarian American  artist that conceived  and created Pythagoras: Nicolas Ikaris  (1915-1994).  I met him and his wife in 1993 just by the statue with Eirini a Samos friend that knew them from the Demetriou foundation at my first solo show in Samos THE SUN IS UNDER THE EARTH 
I am saddened. 
Maria Sevastaki 

30 minutes ago

source: http://aegaio.blogspot.gr/2015/06/blog-post_460.html?spref=fb

I did a small research on net for the artist and found little information. 

 The sculptor Nicolas Ikaris. Family surname Aivaliotis born in Chrysostomos Ikaria 1915.

He graduated from the Athens School of Fine  Arts  in 1952 and continued his studies in Paris.

He took part in Greek-Italian War and the National Resistance thus was imprisoned.

He worked in Greece, Germany and the United States, where he lived most of his life.

He taught at Kingsborough of New York University. He represented Greece in international competitions, Venice Biennale 1956 Paris Biennale 1957 International Panathenaia 1965 etc. and received many honors.

His works are in museums of Bochum in Germany, of Haifa in Israel, the National Gallery of Athens and at many private collections. Public works decorate various cities in Greece (Agios Kirykos, Samos, Volos, Kos etc.) and around the world (New York, Boston, Vienna, Ruhr, Germany etc.).

The bronze statue of the "Deposition" height of four meters, was set up in August 2006, in the churchyard of St. Nicholas in Agios Kirykos.

Besides the artistic works, Icarus left and written texts, especially poetry and essays. He died in the United States on December 25, 1994.

Ο γλύπτης Νίκος Ίκαρης, οικογενειακό επίθετο Αϊβαλιώτης, γεννήθηκε ατό Χρυσόστομο Ικαρίας το 1915.
Αποφοίτησε από την Ανωτάτη Σχολή Καλοϊν Τεχνών της Αθήνας το 1952 και συνέχισε τις εικαστικές σπουδές του σιο Παρίσι.
Πήρε μέρος οτον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και στην Εθνική Αντίσταση με αποτέλεσμα να φυλακιστεί.
Εργάστηκε στην Ελλάδα, στη Γερμανία και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.
Δίδαξε στο Κingsborough του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διεθνείς διοργανώσεις, Μπιενάλε Βενετίας 1956, Μπιενάλε Παρισίων 1957, Διεθνή Παναθήναια 1965 κ.ά. και έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων.
Έργα του βρίσκονται στα Μουσεία του Μπόχουμ στη Γερμανία, της Χάιφα στο Ισραήλ, στην Εθνική Πινακοθήκη της Αθήνας και οε ιδιωτικές συλλογές. Επίσης κοσμούν διάφορες πόλεις στην Ελλάδα (Αγιος Κήρυκας Ικαρίας, Πυθαγόρειο Σάμου, Βόλος, Κως κ.ά.) και ανά τον κόσμο (Νέα Υόρκη, Βοστώνη, Βιέννη, Ρουρ Γερμανίας κ.ά.).
Το ορειχάλκινο άγαλμα του «Απόκαθήλωση», ύψους τεσσάρων μέτρων, στήθηκε τον Αύγουστο του 2006, στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου, στον Άγιο Κήρυκο Ικαρίας.
Εκτός από τα εικαστικά του έργα, ο Ίκαρης άφησε και γραπτά κείμενα, κυρίως ποίηση και δοκίμια. Πέθανε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 25 Δεκεμβρίου 1994.

You can follow the subject on my art project:
 European Epics http://euepicsaira9art.blogspot.gr/2015/06/restoring-values-memories-samos-world.html

«Tea Time Europe»: Πίνοντας τσάι στο Δέλτα του Έβρου

                                                Γράφει ο Γιώργος Ζαμπουλάκης    Ιλειάνα Δημάδη - 05/06/2015

Η  περφόρμανς του Γιώργου Ζαμπουλάκη με τον ειρωνικό τίτλο «Tea Time Europe», λίγο πριν παρουσιαστεί στην περίφημη Prague Quadrennial, έχει ήδη διαγράψει μια σημαντική πορεία. Έγινε στο δέλτα του ποταμού Έβρου, βραβεύθηκε στη Ρουμανία και σύντομα θα φτάσει στην Πράγα.   

«Στην Ευρώπη κάποιοι πίνουν τσάι (και κάποιοι άλλοι πνίγονται )» θα μπορούσε να είναι το κυνικό σχόλιο-επίγραμμα για την περφόρμανς «Tea Time Europe» του –διακεκριμένου στο εξωτερικό- Έλληνα σκηνοθέτη Γιώργου Ζαμπουλάκη. Η εικόνα της site-specific περφόρμανς του –ισχυρή, σχεδόν ομιλούσα- επελέγη από τους διοργανωτές της φετινής PQ Praque Quadrennial, ανάμεσα από τις πολυάριθμες υποψήφιες εκδηλώσεις, να γίνει ένα από τα βασικά banner της μεγάλης διοργάνωσης. 

Η ίδια η action-performance  «Tea time Europe» («Ώρα για τσάι, Ευρώπη» ), έχοντας μόλις κερδίσει το μεγάλο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου της Ρουμανίας Man.in.Fest , ετοιμάζεται να μας εκπροσωπήσει, ως μέρος της εθνικής συμμετοχής, στην φετινή διεθνή διοργάνωση της Πράγας.

Ας αφήσουμε, όμως, τον δημιουργό της, τον σκηνοθέτη Γιώργος Ζαμπουλάκη να μας αφηγηθεί το «βιογραφικό» της:

Στις εκβολές του ποταμού Έβρου, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας, έλαβε χώρα η action-performance «Tea Time Europe» από το Ερευνητικό Θέατρο Θράκης στις 29 Ιουλίου 2014. Θέμα της είναι οι άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να έρθουν στην «πολιτισμένη Ευρώπη. Ως γνωστό, ο ποταμός  Έβρος είναι μία από τις κύριες πύλες εισόδου ανθρώπων που ζητούν άσυλο στην Ευρώπη. Καθημερινά εκατοντάδες απεγνωσμένοι άνθρωποι συλλαμβάνονται , φυλακίζονται, απελαύνονται ή χάνουν τη ζωή τους, στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από την τρέλα  της πείνας, της φτώχειας, της ανελευθερίας, της βίας και του πολέμου.

Ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις πληροφορίες όπως…… 700 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους ανοιχτά της Λαμπεντούζα μεταξύ των οποίων και 70 παιδιά , ή περισυλλέγησαν  12 πτώματα ανοιχτά της Κω  μεταξύ των οποίων 3 παιδιά ….. και ο τρόπος με τον οποίο δίνεται η πληροφορία ανάμεσα σε άλλες πληροφορίες, αφαιρεί τη πραγματική συναισθησία της είδησης μετατρέποντας τον πολίτη σε παθητικό δέκτη.

Το Ερευνητικό Θέατρο Θράκης  άνοιξε με αυτήν την παράσταση ένα διάλογο με την τοπική κοινωνία, θέλοντας να θυμίσει ότι η αποδοχή του ξένου είναι μέρος του πολιτισμού μας. Το έργο δημιουργήθηκε σε συνεργασία  με τους κατοίκους της Αλεξανδρούπολης και συγκέντρωσε  εθελοντικά όλους τους δημιουργικούς πολίτες της πόλης. Ηθοποιούς, μουσικούς , φωτογράφους , ζωγράφους, ποιητές κ.λ.π.  που όλοι μαζί θέλησαν να πάρουν θέση μέσω της Τέχνης σ ένα θέμα που αφορά τον ανθρωπισμό όλων μας.      

Σε ένα φαινομενικά ήρεμο τοπίο μέσα στο νερό ,-εκεί που δεν μπορείς να διακρίνεις τα σύνορα -,τη συμβολική ώρα της Δύσης του ήλιου μια παράδοξη εικόνα  σε αντιστοιχία με την παραδοξότητα  των καιρών, που συνδυάζει το ritual του τσαγιού των βορείων ευρωπαϊκών χωρών –ώρα που όλοι έχουν επιστρέψει από τις δουλειές τους  και απολαμβάνουν το τσάι τους ακούγοντας τις ειδήσεις της ημέρας-  με τον παραδοσιακό ελληνικό τρόπο κυκλικής  δημιουργίας ρυθμών, μουσικής και αφήγησης ,καλωσορίσματος ή αποχαιρετισμού.

Μια ομάδα ανθρώπων σε κύκλο, όπως τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα στην ρευστότητα του νερού πίνει τσάι  και δημιουργεί μουσική χρησιμοποιώντας ως μουσικά όργανα τα φλιτζάνια. Ξεκινά με την παραγωγή αυτοσχεδιαστικών μοτίβων  ,που εξελίσσονται σε γνωστά παραδοσιακά μουσικά μοτίβα και με συνδετικό κρίκο το μοτίβο της ανθρώπινης καρδιάς  σιγά- σιγά μεταμορφώνονται σε κλασσική μουσική με αποκορύφωμα το αναγνωρίσιμο μοτίβο του  Ravel -αναφορά στην Ευρωπαϊκή κουλτούρα που γέννησε έργα που τιμούν την ανθρώπινη φύση. 

Το έργο τελειώνει με το σύμβολο της  γυναίκας- μάνας που αγωνιά για το παιδί της τραγουδώντας το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι για τον ξενιτεμένο Τζιβαέρι , -, ανάμεσα σε  μια υπερρεαλιστική  θάλασσα  λογισμών και  αγωνίας, γεμάτη από πτώματα ανδρών γυναικών και παιδιών - αναφορά και τιμή σ όλους εκείνους τους ανθρώπους που χάνουν τη ζωή τους προσπαθώντας να ακολουθήσουν το όνειρο τους για μια καλύτερη ζωή στην «πολιτισμένη» Ευρώπη.           

Περισσότερες πληροφορίες για την Prague Quadrennial και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν ως "Ελληνική συμμετοχή" στο http://www.pq.cz/en/

πηγή:  http://www.athinorama.gr/theatre/article/giorgos_zampoulakis-2507332.html

About artwork: European Epics

200x180 MM on canvas 2015

the work was transforming daily according to energies, events taking place in our lives on Samos and in Europe ....

April 2015 Karlovassi Samos

Maria Sevastaki

The artwork is on sale at boozecooperativa 57 Kolokotroni Str. Monastiraki Athens.
Prints available on demand.

The innocence of new minister of culture Mr Xidakis?

The established disorder of Neo Greek Civilization ..

is the minister  so naive? or simply innocent

.

I exclude the artists and Mr. Kolokotronis in art show and condemn the rest ...


Video 1.

Video 2.

Κυκλώματα, αργοπορίες, εγωισμοί, ελπίδες Σεβαστάκης Δημήτρης |24.05.2015

Του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη

Η πατρίδα μας, και η μικροαστική ξιπασιά που την κατοικεί, πάντα έκανε άλματα, απροετοίμαστη και φαντασιόπληκτη. Τη δεκαετία του '70 νόμισε ότι με την ένταξη στην ΕΟΚ θα υπερέβαινε δια μιας, όλες τις εκκρεμότητες: τις ανεπούλωτες πληγές του εμφυλίου, τη χούντα, την ασύντακτη εκβιομηχάνιση και την άναρχη τουριστικοποίηση.
Με μεγάλο μέρος του πληθυσμού αποκλεισμένο και τη μικροαστική κομπορρημοσύνη να διευρύνεται, νόμισε ότι η ΕΟΚ αποτελεί τον ιδανικό επιδιορθωτή. Τη δεκαετία του '80, εμπέδωσε την ευρωπαϊκή «ένταξη», με τις κουτάλες των μεσογειακών προγραμμάτων και τους παχύσαρκους νεοπαράγοντες που κατέκλυσαν τα πολιτικά γραφεία και τις ταβέρνες. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Κώστας Σημίτης συνέρραψε τέλεια όλη την κουρελού: Τις μικροαστικές φαντασιώσεις, την κανιβαλική βουλιμία εργοληπτών και καπάτσων, την υπαρκτή ανάγκη για παραγωγικό εξορθολογισμό και την απίστευτη νέα ευρωπαϊκή γραφειοκρατία που παρίστανε την ευρωπαϊκή ιδέα.
Κατέληξε στο τέρας που ζούμε. Γυμνή χώρα, πολιτικά, παραγωγικά και πολιτιστικά αποσκελετωμένη, που ψάχνει το ελπιδοφόρο νεύμα στο βαθύ σκοτάδι. Αυτά είναι και τα απότοκα μιας πολλαπλής συλλογικής παπαγαλίας. Ούτε εξευρωπαϊσμός, ούτε εκσυγχρονισμός, ούτε ανάπτυξη, ούτε αριστερή εμβάθυνση. Σαν την σύζυγο του Άκη και τα υστερικά ψώνια της, που έκανε μια καταναλωτική υπέρβαση της αυτοθυσιαστικής ματαιοδοξίας. Αυτό χτίσαμε και χτιστήκαμε εντός του. Οι οιμωγές για τα κράματα και τα ποσοστά αριστεροφροσύνης ή δεξιάς παρέκκλισης κάπου εκεί φυτεύονται. Αλλά δεν εγκαθιδρύονται ιστορικά ούτε τεκμαίρονται κοινωνικά. Δεν διατυπώνουν ιστορικό ερώτημα, ούτε φυσικά δίνουν απάντηση. Οι αλληλοενοχοποιήσεις και η φιλολογική δυσφορία για το είδος Ευρώπης που μασάμε, για τους κακούς ή για το λαϊκό δίκιο που είναι ασυμμάζευτο και τραχύ είναι τα μέλη μιας απέραντης ψυχωσικής αυταρέσκειας που απλώς αφήνονται στον αέρα. Αυτό είναι κρίση. Η αδύναμία αυτοκατανόησης και εύρεσης κατάλληλης και καίριας πολιτικής γλώσσας και θεσμικής λύσης. Ρεαλιστικό κοίταγμα. Κανένα μακιγιάζ. Καμιά μετάθεση. Πώς παράγουμε, πώς διοικούμαστε, πώς χρησιμεύουμε, πώς πολιτικοποιούμε την επιθυμία, πώς συγκροτούμε ένα ταπεινό και ρεαλιστικό ιδανικό. Όχι ιδεολογικόμορφα ρετάλια και μηρυκασμούς. Το κοντινό και οραματικό ιδανικό της πραγματικότητας. Αυτά είναι τα ζητούμενα. Που ως δια μαγείας παραμένουν ασύλληπτα σε μια διαρκή απομάκρυνση.
Μετέωροι; Ενώ πάει να διαμορφωθεί μια νέα κοινωνική, εξυγιαντική, ηθική ορμή, εμείς τρεκλίζουμε και μπερδευόμαστε με φθαρμένα πρόσωπα και δομές. Ενώ γνωρίζουμε το πρόβλημα του αντιδραστικού διοικητικού χάους, μπλέκουμε με νομοσχέδια «σκούπα», ασυνεχή και αλαφιασμένα ή χαζολογούμε μπροστά στις μαφίες του Δημοσίου. Ενώ δηλαδή ξέρουμε ότι το ευνοιοκρατικό δημόσιο σύστημα έχει φτάσει στο τέλος του και παρασιτεί πάνω στις δημόσιες ανάγκες, εμείς διστάζουμε ή φθειρόμαστε κλωθογυρίζοντας. Ενώ έχουμε εντοπίσει και την επιστήμη της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής λαιμαργίας, την τεράστια σπατάλη φορολογικών πόρων, δυσκολευόμαστε να κάνουμε την μεγάλη χειρονομία. Δεν έχουμε μια συνεκτική κοινωνία, άρα δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε συμμαχικές συνομαδώσεις. Υπάρχει ένα τεράστιο μέρος του πληθυσμού εκτός συστήματος, το οποίο δεν εντάσσεται σε κανένα όραμα πέραν της εκδίκησης. Υπάρχουν τα φοβισμένα μικροαστικά στρώματα που επιζητούν μια λύση συντήρησης, άρα θνησιγενή. Υπάρχουν διάσπαρτες δημιουργικές δυνάμεις, που δεν τις αφήνουν τα διοικητικά κυκλώματα να ζήσουν. Υπάρχουν κι οι πειρατές που βγάζουν φράγκα. Δεν μπορούν να συντεθούν σε ένα συλλογικό όλον.
Σ' αυτό το περικείμενο, πρέπει να δούμε και τη ενδεχόμενη συμφωνία και την ενδεχόμενη αποτυχία. Και την κυβερνητική Αριστερά, και τις καριερίστικες βδέλλες στον λαιμό της. Και την νομοθέτηση, και το σάπιο διοικητικό σύστημα που εμποδίζει, αντιπολιτεύεται και εκβιάζει. Και τις προσωπικές στρατηγικές, και την απουσία συντροφικής σύμπνοιας...




source: Avgi http://www.avgi.gr/article/5564173/kuklomata-argopories-egoismoi-elpides#st_refDomain=www.facebook.com&st_refQuery=/

Proud of my talented cousin and teacher Dimitry.

European Epics

33317 photography: η έννοια της ετεροτοπίας στη φωτογραφία..Αναφερό...

33317 photography: η έννοια της ετεροτοπίας στη φωτογραφία.. Αναφερό...: η έννοια της ετεροτοπίας στη φωτογραφία.. Αναφερόμαστε σε τόπους και τούτοι οι τόποι είναι, στην οριακή τους διαφοροποίηση, τα ίδια τα σώ...

The Invisibles

Project manager: Stella Bolonaki
https://vimeo.com/126755375

Notes of Art

About,
http://www.boozecooperativa.com/

Protect manager: Stella Bolonaki
video: https://vimeo.com/121833849